Afgelopen woensdagmiddag sta ik met twee meisjes uit klas 1 te praten:
“Mevrouw, u doet teveel make-up op.”
“Mevrouw, u moet uw haar laten groeien, want het is eigenlijk te kort.”
“Mevrouw, dat jurkje kan echt niet. Veel te kak voor hier.”
“Mevrouw, doe gewoon een spijkerbroek aan, want dat past veel beter hier.”
“Mevrouw, misschien moet u gewoon helemaal geen make-up op doen. Of dat lijntje boven uw ogen weghalen, want uw ogen zijn al klein en door dat lijntje worden ze alleen maar kleiner.”
Wat ging eraan vooraf?
De eerste kennismaking (vorige week dinsdag) verliep niet helemaal geweldig. De twee meisjes waren niet heel erg blij met mijn komst. (Even voor de duidelijkheid: al mijn andere nieuwe leerlingen - een stuk of 120 vonden mijn komst helemaal prima) De andere docent was veeeeeeel leuker. Ai, dat is altijd lastig. Ik besloot er geen drama van te maken en de meisjes eerst maar eens te leren kennen. De boze blikken richting mij namen al wat af, ik gaf ze wat ruimte en ging het gesprek met ze aan. Afgelopen woensdag hield ik ze na de les even met zijn tweetjes na. Na wat vragen over hobby’s, broertjes, zusjes, sport en andere zaken, ging het al snel over mij. Want de meisjes vonden stylingadvies hoog nodig. Ik liet ze spuien en moest wel lachen. Daar waar de leerlingen in Wijhe vonden dat ik er mooi uitzag met mijn strak opgemaakte ogen, mijn chique jurkjes, hoge hakken en a-symetrische kapsel, vonden de twee meiden het duidelijk teveel van het goede.
Nu ik twee weken rondloop op de Groene Welle merk ik ook wel waar dat aan ligt. Het type kind is anders dan in Wijhe. Het zijn allemaal kinderen met een fascinatie voor de groene wereld. Logisch, want anders kies je niet voor de Groene Welle. De leerlingen in mijn klassen zijn veel minder met kleding, make-up en dergelijke bezig. Ze zien er mooi uit, maar hebben andere dingen waar ze drukker mee zijn.
Fantastisch om te horen dat veel leerlingen al weten wat ze later willen doen:
“Mevrouw, ik wil graag loonwerker worden.”
“En ik neem de boerderij van mijn ouders over.”
“Ik ga straks wat met paarden doen, want dat zijn de meest lieve dieren die er zijn.”
Ik voel me op mijn gemak; het is een fijne school om te werken. Ik heb fijne nieuwe collega’s, hele leuke leerlingen en een prettige werkomgeving. Ik was er niet bang voor om de Capellenborg te verlaten, maar vond het wel spannend om ergens anders te gaan werken. Je weet maar nooit wat ze van je vinden. Dinsdag mag ik weer aan de slag. Ik zal maandagavond maar eens kritisch door mijn kledingkast gaan. Want, jurkjes op de fiets zijn natuurlijk ook niet handig. Ik denk dat ik maar kies voor een spijkerbroek ;-)
Laat een bericht achter - aantal berichten: 1anoniem Mevrouw u moet gewoon doen wat u leuk vindt! u moet toch zelf vinden dat u er leuk uit ziet, niet die meiden? |
01-07-16 | 16:22 |
naam | |
website | |
bericht | |
Schrijf elf in cijfers: | |