Maandag 8 september
Lieve bloglezers, verhalenvolgers, etcetera,
Het is inmiddels meer dan 3! weken geleden dat ik van me heb laten horen. De eerste mailtjes komen al, ik word er persoonlijk op aangesproken, via social media wordt gecheckt of mijn site nog bestaat... Kortom: het duurde even, maar ik leef nog, ik ben nog steeds aan het schrijven en wil mijn lezers zeker op de hoogte houden. Nou vraag je je af: maar wat heeft ze dan al die weken gedaan? Een 'spannend verhaal deel 4' is toch zo geschreven? En, hoeveel tijd kost het nou eigenlijk om een stukje te bloggen? Ik leg het uit!
In het onderwijs - daar werk ik met heel veel plezier al vele jaren - is het de bedoeling dat je je goed voorbereidt op alles wat er komen gaat. Vergaderingen, overleg met collega's, maar vooral de lessen hebben die tijd nodig. Nou is het wel zo dat ik inmiddels al wat jaren lesgeef, maar dat betekent niet dat ik alles op routine doe. Ik bedenk graag nieuwe dingen, zodat de lessen leuk zijn voor mijn leerlingen (althans dat hoop ik...) en ook nog steeds leuk zijn voor mezelf. Dat kost tijd. De eerste weken van het nieuwe schooljaar zijn belangrijk om de lijnen goed uit te zetten, maar het is vooral van belang om zelf weer in het ritme te komen. Na de vakantiemodus moet ik altijd omschakelen en ook dat kost tijd.
Naast het onderwijs heb ik ook nog 'andere' hobby's. Eén van die hobby's is hardlopen. Als je me ongeveer drie jaar geleden had gevraagd of ik hardlopen ooit als hobby zou kunnen beschouwen, had ik je keihard uitgelachen. "Want, wat is dat een stomme bezigheid! Een beetje voor je lol rondjes rennen; ik heb wel wat beters te doen," zou ik hebben geantwoord. Maar, niet is minder waar: hardlopen is inmiddels een hobby en een echte ook! Want, ook ik ben verslaafd! Afgelopen juni heb ik voor de tweede keer meegedaan aan de Wavin Engelse Mijlen van Zwolle. Ongeveer 6,5 kilometer rennen door de straten van Zwolle. Fantastisch! Maar ja, dan wil je toch meer. Dus schreef ik me in voor de Stadshagenrun van oktober en de Berkumloop van eind augustus. Aangezien ik optimistisch ben ingesteld, schreef ik me maar in voor de tien kilometer. Afgelopen 26 augustus liep ik die tien van Berkum in een uur en 3 minuten. Ik was blij met het resultaat! Maar, hardlopen, opbouwen naar een dergelijke 'wedstrijd', intervallen en dergelijke, kost tijd...
Naast het onderwijs en het hardlopen heb ik ook nog een gezin dat inmiddels bestaat uit vier personen, inclusief mezelf. Twee schatten van jongens en een schat van een man die graag elke dag willen eten, drinken, badderen (de twee mannetjes dan), willen spelen (ook de mannetjes ;-)) en houden van een schoon huis (lees: daar houd ik zelf het meeste van...). Ook dat kost tijd...
Tussendoor werd ik ook nog uitgenodigd om mee te doen aan de Ice Bucket Challenge. Met dank aan mijn lieve vriendin Annet, kon ik er niet onderuit en gooide ook ik (en ik doneerde, en dat is veeeeel belangrijker!) een bak koud water over me heen. Nu vraag je je af: hoezo kost dat tijd? Nou een klein beetje tijd kostte het me wel: ik keek op Facebook en zag het beruchte filmpje waarin ik werd genomineerd. Vervolgens heb ik twee hele dagen zitten dubben of ik het ging doen (natuurlijk wel!), wanneer ik het ging doen, wie ik ging nomineren en hoe ik dat dan op een beetje leuke manier aan de rest van mijn Facebookvrienden kon laten weten. Dit kostte dus best wat tijd...
Tot slot ben ik natuurlijk druk met schrijven. Wat is dat leuk! Maar, ook dit kost tijd. Men denkt misschien dat het schrijven van een vervolg aan deel 3 zo gedaan is. "Dat schud je toch zo uit de mouw?" Nou... Aangezien ik heb bedacht om in mijn verhaal te werken met twee verhaallijnen, maak ik het mezelf niet zo heel makkelijk. Want, waar het ene stuk stopt en het andere verdergaat, moet ik heel goed kijken wat er is gebeurd in het vorige stuk. Ter illustratie: Ik schrijf bijvoorbeeld in een stuk over een man die op een stoel zit, verdrietig is, omdat hij slecht nieuws heeft gekregen, met zijn armen om zijn oudste dochter (halfzittend op die stoel dan) hangt en een rode broek aanheeft die inmiddels vlekkerig wordt door het gedrup van zijn tranen. Dan kan diezelfde man in het vervolg niet ineens staan, lachend met zijn jongste zoon staan te dansen met zijn blauwe ribbroek. Ik overdrijf, maar je snapt vast wat ik bedoel. Gemiddeld schrijf ik, als ik de inspiratie heb, want dat moet je als schrijver ook nog hebben, een aantal uur over een bladzijde. Dus, je snapt het al: dit kost tijd!
Het schrijven van dit verhaal kost inmiddels ook alweer de nodige tijd, dus ik stop daar nu mee. Ik heb nog een verhaal af te schrijven en je bent vast benieuwd naar deel 4 ;-)
Laat een bericht achter - aantal berichten: 0Bent u de eerste die reageert?
Laat een bericht achter
| naam | |
| website | |
| bericht | |
| Schrijf elf in cijfers: | |