Vakantie in een mini huisje

Daan heeft toch echt mijn genen! Dat is vrij logisch, want het is immers mijn kind. Maar, tot op heden kreeg ik de indruk dat het een echt Ruijschje was. Echt een zoon van zijn vader, zeg maar. Qua uiterlijk onmiskenbaar, maar ook qua karakter een mini-Guido. Ik zag weinig (lees: alleen het blonde haar) terug van mezelf in mijn oudste zoon. Het afgelopen weekend herkende ik eindelijk iets in Daan wat ik zelf ook ken: verwend gedrag… Hoezo? Ik leg het uit.

Gemiddeld gaan wij een keer of drie per jaar op vakantie. De zomervakantie altijd, in de kerstvakantie meestal en de meivakantie wordt vaak even lekker meegepakt. Het afgelopen weekend planden we een mini-vakantie aan zee. Een oom en tante van mij vierden een feestje in Rijswijk en wij mochten allemaal komen. We boekten een chaletje in Rijnsburg, zodat we makkelijk op en neer konden naar het feestje en we dus ’s avonds laat niet helemaal terug naar Zwolle hoefden. In de voorbereiding op dit weekendje weg lieten we de jongens meekijken op de laptop, zodat zij ook wisten wat onze plannen waren. Daan weet inmiddels wel wat hij leuk vindt op vakantie: er moet een speeltuin zijn én een zwembad. Verder maakt het hem niet uit. Bram heeft nog nauwelijks een mening hierover en hobbelt vaak achter zijn broer aan. Guido en ik zijn echter van mening: een huisje moet vooral ruim, vrijstaand en luxe zijn. Voor veel minder doen we het eigenlijk niet… Daan kan inmiddels feilloos benoemen dat hij ook wel houdt van een eigen slaapkamer op vakantie, een (bubbel)bad en het liefst een ruime tuin. Hij is inmiddels ook wel gewend dat we meestal in grote vakantiehuizen verblijven, zodat mama haar wasjes ook kan draaien (joehoe).

We boekten afgelopen donderdag ons vakantiehuisje aan zee. Aangezien Guido ook wel wilde kamperen en ik dat vakkundig afhield, vond ik het wel oké om een keer wat water bij de wijn te doen: we gingen kijken naar een chalet - in de volksmond genoemd: een stacaravan. De mannen wisten dat we naar zee gingen en Bram keek vooral uit naar het strand. Daan had het alleen maar over het ‘mini-huisje aan zee’. Hij vertelde dit zeg maar aan iedereen die het wilde horen.

Afgelopen vrijdag kwamen we aan in Rijnsburg en kregen we de sleutel van ons chalet.
- Daan zei letterlijk:
‘Ach, wat een schattig mini-huisje.’
- En toen we binnenkwamen:
‘Kijk nou mama, wat een schattige kleine mini-tv.’
- De tv was een flatscreen van een gemiddelde diameter die ietwat kleiner was dan de tv die bij ons staat, maar zeer gemiddeld was qua maat.
‘Kunnen we wel Netflix kijken?’
- Tja…
'Kijk dan, een klein badkamertje. En, ik kan in het stapelbed samen met Bram. Dat is gezellig!’
- Leuk schat!
‘Ik kan niet naast je lopen langs de keuken, mama. Kijk, papa: eerst moet mama aan de kant en dan kan ik erlangs.'
- Dus…

Uiteraard konden Guido en ik ons lachen niet inhouden. Want, het is toch wel erg schattig als je kind van vijf zulke uitspraken doet. Maar, ik snap hem eigenlijk wel. Ik vond het ook een leuk klein chaletje. Prima om een weekend te verblijven, maar niks voor mij voor een langere tijd. Ik mis de ruimte en daar houd ik toch wel van. Ik mis de luxe en daar houd ik toch wel van. Ik mis de wasmachine en daar houd ik toch wel van. Ik gedraag me gruwelijk verwend; daarvan ben ik me bewust. Het was een onwijs leuk weekend! We hebben de zee gezien, van de zon genoten, heerlijk gespeeld in de speeltuin en een feestje gevierd in Rijswijk. Maar… in de zomervakantie kies ik voor een mooi vakantiehuis in Limburg. Ik houd ervan! Mijn oudste zoon duidelijk ook. Ik ben trots op hem: mijn kleine prins ;-)

Laat een bericht achter - aantal berichten: 3

Carla Wijermars
Erg leuk geschreven. Ik zie jullie allemaal in gedachten voor me....ðŸ˜ƒ
Groetjes van tante van mama Carla Wijermars.

17-06-16 | 16:47

Fred
Heel komisch stukje, flink gelachen

13-06-16 | 20:37

Renske
Hilarisch! Leuk geschreven. En ook errug herkenbaar!! ;-)

12-06-16 | 20:26

Laat een bericht achter







naam
e-mail
website
bericht
	Schrijf vijftien in cijfers: